Ισαϊα 53, 700 Π.Χ. Η μέγιστη προφητεία, το Ευαγγέλιον του Χριστού σε μια σελίδα.

Τι κάνει το κεφάλαιο αυτό τόσο ιδιαίτερο; Ευρέθη με τους πάπυρους της Νεκράς Θάλασσας οι οποίοι έχουν χρονολογηθεί μεταξύ το πρώτου και τρίτου αιώνα πριν Χριστού. Ο προφήτης Ησαΐας έζησε μεταξύ τον όγδοο αιώνα πριν Χριστού. Και προφήτευσε δια τον ερχομό του Μεσσία εφτακόσια χρόνια πριν γεννηθεί ο χριστός. Εδάφιον ένα μας λέει ότι ο Χριστός είναι ο βραχίων του Θεού, δηλαδή ότι πάσα οι κτίσεις έγινε από τον Χριστό διότι αυτός είναι ο Βραχίων του Θεού. Κατά Ιωάννου 1:3 «πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν ὃ γέγονεν». Αυτή η προφητεία καλύπτει ολόκληρο το Ευαγγέλιον του Χριστού μέσα σε μια σελίδα. Μας αποκαλύπτει 700 χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός, ποιος θα είναι ο Μεσσίας, πως θα μεγαλώσει μέσα στην φτώχεια, σαν ρίζα που βγαίνει και μεγαλώνει σε στεγνό έδαφος, πως θα του συμπεριφερθούν οι δικοί του, ότι θα τον θανατώσουν με φρικτό θάνατο, αλλά λίγο ήξεραν οι Εβραίοι ότι έκαναν το θέλημα του θεού. Μας λέει ποιος είναι ο λόγος που θα συμβούν όλα αυτά στον Χριστό, πως θα ταφεί και θα αναστηθεί, και εμείς θα μπορούμε να δώσουμε την ψυχή αυτού προσφορά περί αμαρτίας, και εφόσον έρθουμε σε επίγνωση Αυτού θα βρούμε σωτηρία.

1 Τις επίστευσεν εις το κήρυγμα ημών; Και ο Βραχίων του Κυρίου εις τίνα απεκαλύφθή; 2 Διότι ανέβη ενώπιον αυτού ως τρυφερόν φυτόν και ως ρίζα από ξηράς γης δεν είχε είδος ουδέ κάλος και είδομεν αυτόν και δεν είχεν ωραιότητα ώστε να επιθυμώμεν αυτόν. 3 Καταπεφρονημένος και απερριμένος από των ανθρώπων, άνθρωπος θλίψεως και δόκιμος ασθενείας, και ως άνθρωπος αποστρέφει τις το πρόσωπον κατεφρονήθη και ως ουδέν ελογίσθημεν αυτόν. 4 Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασεν και τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη. Ημείς δε ενομίσαμεν αυτόν τετραυματισμένον πεπληγωμένον υπό Θεού και τεταλαιπωρημένον. 5 Αλλά αυτός ετραυματίσθη δια τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη δια τας ανομίας ημών, η τιμωρία ήτις έφερε την ειρήνην ημών ήτο επ’ αυτόν και δια των πληγών αυτού εμείς ιάθημεν. 6 Πάντες ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα, εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού, και ο Κύριος έθεσε επ’ αυτόν την ανομίαν πάντων ημών. 7 Αυτός ήτο κατατεθλιμένος και βεβασανισμένος, αλλά δεν ήνοιξεν το στόμα αυτού. Εφέρθη ως αρνίον επί σφαγήν και ως πρόβατον έμπροσθεν του κείροντος αυτό άφωνον, ούτω δεν ήνοιξε το στόμα αυτού. 8 Από καταθλίψεως και κρίσεως ανηπάρχθη, την δε γενεάν αυτού τις θέλει διηγηθή; Διότι εσηκώθη από της γής των ζώντων, δια τας παραβάσεις του λαού μου ετραυματίσθη. 9 Και ο τάφος αυτού διωρίσθη μετά των κακούργων, πλην εις τον θάνατον αυτού εστάθη μετά του πλουσίου διότι δεν έκαμεν ανομίαν, ουδέν ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού. 10 Αλλά ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν, εταλαιπώρησεν αυτόν.

Αφού όμως δώσης την ψυχήν αυτού προσφοράν περί αμαρτίας, θέλει ιδεί έκγονα, θέλει μακρύνει τας ημέρας αυτού, και το θέλημα του Κυρίου θέλει ευοδωθή εν τη χειρί αυτού. 11 Θέλει ιδεί τους καρπούς του πόνου της ψυχής αυτού, και θέλει χορτασθή. Ο δίκαιος δούλος μου θέλει δικαιώσει πολλούς δια της επιγνώσεως αυτού. Διότι αυτός θέλει βαστάσει τας ανομίας αυτών. 12 Δια τούτο θέλω δώσει σ’ αυτόν μερίδα με τα των μεγάλων και τους ισχυρούς θέλει μοιρασθή λάφυρον, διότι παρέδωκεν την ψυχήν αυτού εις θάνατον και μετά ανόμων ελογίσθη, και αυτός εβάστασεν τας αμαρτίας πολλών και θέλει μεσιτεύσει υπέρ των ανόμων.